วันอังคารที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2550

เสียงน้ำและความเงียบงัน ๘

เดือนเพ็ญ

ความมืดกำลังลืมตาตื่น ในขณะที่แสงของยามพลบเลือนรางอยู่หลังเทือกเขาฟากตะวันตก พระจันทร์ซีดขาวค่อยๆ เผยตัวตนเหนือเทือกเขาฟากฝั่งเมืองห้วยทราย ความมืดค่อยๆ ขับให้พระจันทร์เปล่งแสงนวลสีเหลืองเรืองเรื่อขึ้นทุกขณะ แสงอันงดงามก่อให้เกิดความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด

แสงจันทร์นวลกระจ่างค่อยๆ ลูบไล้พื้นผิวโลก เอิบอาบพืชพรรณ สัตว์ มนุษย์และมวลสิ่งมีชีวิตเล็กๆ บนโลกใบนี้ โลกที่เต็มไปด้วยเรื่องเล่าถึงพระจันทร์

ในค่ำคืนเช่นนี้ เหมาะที่จะได้นอนฟังนิทานแห่งดวงจันทร์ และปล่อยความคิดฝันให้ล่องลอยไปในจินตนาการอันบรรเจิดเพริศแพร้ว หลายครั้งฉันได้พบว่า เรื่องเล่าจากวัยเยาว์ได้เติบโตขึ้นในตัวตนของฉัน และยังคงแต่งแต้มสีสันลงไปในเรื่องราวเมื่อครั้งอดีต ปล่อยให้มันงอกเงยและงดงาม

ค่ำคืนนี้จึงเหมาะสำหรับการเปิดโลกในอดีตของเราขึ้นมา เพื่อปล่อยให้ตัวเองโลดแล่นไปสู่จินตนาการอันกว้างไกลไร้ที่สิ้นสุด เช่นเดียวกับแสงของดวงจันทร์ที่ลูบไล้ทั่วพื้นแผ่นดินโลกยามค่ำคืน

แสงจันทร์ทำให้เราได้มองเห็นการเติบโตขึ้นของตัวเอง ในโลกแห่งจินตนาการที่แฝงฝังอยู่ในหัวใจของวัยเยาว์อีกครั้ง.

ไม่มีความคิดเห็น: