หาดทรายเงียบสงบ
ค่ำคืนสุดท้าย ก่อนเดินทางสู่ประเทศไทย เรืออ้ายสีพาเรามาจอดค้างคืนที่ดอนเถื่อน มองเห็นแสงไฟจากปากแบงหม่นสลัวในม่านหมอก พวกเราพากันขึ้นไปบนหาดทราย บางคนช่วยกันก่อไฟจากเศษไม้ฟืนลอยน้ำ บางคนตระเตรียมอาหารมื้อค่ำ และหลายคนเดินปล่อยอารมณ์
ความมืดมาเยือนอย่างรวดเร็ว พระจันทร์คืนแรมโผล่พ้นจากหลังเขา งามเศร้าเหมือนใบหน้าของคนรักยามจากไกล แสงจันทร์อาบผืนทรายและแผ่นน้ำ มองเห็นเป็นสีน้ำผึ้งพลิกเพื่อมระยับ แสงจันทร์สาดเอื้อไปทุกหนทุกแห่ง ห่มคลุมผืนป่า เทือกเขาและสายน้ำ สาดแสงอ่อนโยนเข้าไปในหัวใจของผู้คน ช่างอบอุ่นอย่างประหลาด
ค่ำคืนนี้ช่างเงียบสงบเสียจริง แสงจันทร์งดงาม และหัวใจของฉันงามเศร้ามิแตกต่าง.
