ตัวละครในนวนิยาย
สายลมแผ่วเย็นพัดผ่านเข้ามาในเช้าวันนี้ วันที่ยังความสดชื่นรื่นรมย์แก่ชีวิต
ตลอดหนึ่งปีแห่งการรอคอย จากวันสงกรานต์ปีกลายที่ฉันและเธอมีโอกาสเล่นน้ำด้วยกัน ตั้งแต่วันนั้น ฉันเฝ้ารอคอยเวลาที่จะได้พบเธออยู่เสมอ เฝ้ารอโอกาสพูดคุยทักทาย แต่โอกาสไม่เคยมาถึงเลย ฉันรู้ ฉันรอคอยวันสงกรานต์มาตลอดทั้งปี รอคอยโอกาสที่จะได้เล่นน้ำกับเธออีกครั้ง
แล้ววันสงกรานต์ก็มาถึง แม้เรามิได้เล่นน้ำด้วยกันเช่นปีก่อน หากทว่าเธอเดินเข้ามา ฉันทักทายด้วยการรดน้ำอันฉ่ำเย็น ดูเหมือนเธอจะรู้ว่า นั่นคือน้ำใจของฉัน
ฉันจึงมีวันนี้อีกครั้งหนึ่ง วันที่สายลมแผ่วเย็นพัดผ่านเข้ามายังความสดชื่นรื่นรมย์ วันที่มีเธอนั่งอยู่ใกล้ๆ ได้เดินเคียงข้างกัน และได้ลงเล่นน้ำโขงด้วยกัน
เธอเล่าถึงวันคืนเก่าๆ อย่างสงบ หลายครั้งที่เธอและน้องชายสวมเสื้อชูชีพ ว่ายน้ำข้ามไปยังดอนโป่ง แค่เพียงมองเห็นความกว้างใหญ่ของแม่น้ำในช่วงนี้ ก็ทำให้ฉันรู้สึกหวาดพรั่นเสียแล้ว
ฉันเชื่ออยู่เสมอว่า ทุกสิ่งทุกอย่างต้องอาศัยการบ่มเพาะและรอคอย ช่วงเวลาอันเหมาะสม ช่วงเวลาอันสุกงอมหอมหวานแห่งชีวิต
เธอทำให้ฉันนึกถึงตัวละครใน “เงาจันทร์บนแผ่นน้ำ” ธารรินคนนั้น เพราะเธอทำให้ฉันนึกถึงสายน้ำ เรียบเรื่อยและฉ่ำเย็น ปล่อยตัวเองให้ล่องไหลไปตามครรลองของสายน้ำ
ดูเหมือนฉันจะได้พบกับตัวละครในนวนิยายของฉันแล้ว นวนิยายที่ทำให้ฉันเดินทางออกจากบ้านเพื่อตามหาบางสิ่งบางอย่างในโลกแห่งความเป็นจริง แล้วฉันก็ได้มาพบเธอ.
