ภาคแรก: ฤดูหนาว ๒๕๔๖
ร้านนาคา
วันนี้ฉันมาเปิดร้านกาแฟแต่เช้า นับเป็นวันแรกของการเปิดทดลองขายกาแฟ หลายสิ่งหลายอย่างยังไม่ค่อยเรียบร้อยอย่างที่ควรเป็นนัก หากทว่าต้องรอให้ทุกอย่างเรียบร้อยลงตัว คงใช้เวลาอีกยาวนานกว่าเศษเสี้ยวแห่งความฝันจะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา
แม่น้ำโขงไหลเรียบเรื่อยในบรรยากาศยามเช้าของฤดูหนาว สายลมพราวพรูบางเบา ฉันนั่งลงเขียนบันทึกอีกครั้ง หลังการเดินทางอันยาวไกล ชีวิตควรจะได้หยุดนิ่งอีกครั้ง เพื่อเพ่งพินิจถึงหลายสิ่งหลายอย่างที่ล้วนผ่านเลยไปโดยไม่หวนคืนกลับมา
จวบจนเย็นย่ำ ภาพแม่น้ำยังทอดอยู่เบื้องหน้า เรือโดยสารล่องกลับมาจากหลวงพระบาง เสียงเครื่องยนต์ครางกระหึ่ม เสียงเกลียวน้ำม้วนตัวเข้ากระทบริมฝั่งระลอกแล้วระลอกอีก ก่อนจางหายในความเงียบงันของยามพลบค่ำ
ความมืดโรยตัวอย่างช้าเชือน คลี่คลุมแผ่นดินสองฟากฝั่งลำน้ำโขง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น