หมอกเช้า
วันนี้ฉันมาเปิดร้านสายกว่าปกติ เพราะมัวแต่นอนรอแสงของยามเช้าให้เข้ามาเยี่ยมเยือนทางหน้าต่างห้อง โดยหารู้ไม่ว่า วันนี้เราอาจไม่ได้พบเห็นแสงอันอบอุ่นของยามวันก็เป็นได้ ด้วยม่านหมอกคลี่คลุมเมืองทั้งหมดไว้ในความชื่นมื่นรื่นรมย์
เมื่อฉันมาถึงร้านกาแฟ ม่านหมอกโรยตัวอยู่ตามถนนหนทาง ปกคลุมแม่น้ำทั้งสายไว้ในม่านหนาทึบ พร่าเลือนและขาวโพลน อำพรางทั้งหมดทั้งมวลเอาไว้ราวกับเด็กสาวผู้เอียงอายมิกล้าสบตาเด็กหนุ่มที่แอบจ้องมอง
ทันทีที่เปิดประตูร้าน หมอกได้ทะลักไหลเข้ามาเต็มร้าน ทำให้ทุกอณูของอากาศเต็มไปด้วยละอองหมอกอันชุ่มชื้น นกเช้าร้องมาจากที่นั่นที่นี่ ต้นไม้ใบหญ้าเขียวชอุ่มชุ่มชื่นอยู่ด้วยน้ำค้าง ดอกเสี้ยวทิ้งตัวสู่ลานพื้นอย่างแช่มช้า กิ่งใบโยกไหวในสายลมบางเบา
ครั้นพอกาน้ำร้อนเริ่มเดือด ม่านหมอกค่อยๆ คลายตัวถดถอย เลือนรางและจางหาย ค่อยๆ เผยภาพของ แม่น้ำให้คืนกลับมาอีกครั้ง แม่น้ำโขงที่คุ้นเคย หากทว่าในเช้าวันนี้กลับดูราวกับเป็นแม่น้ำสายใหม่ เต็มไปด้วยละอองหมอกบางเบา เต็มไปด้วยความงามที่รอคอยการค้นพบ เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาที่เคลื่อนไหลไม่เคยหยุดนิ่ง
ภาพชีวิตราวกับได้ถือกำเนิดขึ้นใหม่นี้ ค่อยๆ ดำเนินต่อไปอีกครั้ง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น