วันพุธที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2550

เสียงน้ำและความเงียบงัน ๔

ดอกเสี้ยว


ต้นเสี้ยวที่ขึ้นอยู่หน้าร้านกาแฟ แตกกิ่งแตกก้านเบิกบานอยู่ในแสงแดดอบอุ่นของยามเช้า สายลมหนาวพัดเข้ามาเพียงแผ่วเบา โยกไกวเริงล้อกับช่อดอกสีม่วงอ่อนจาง และช่อใบสีเขียวละมุน ให้ระบัดพลิ้วเริงร่า เหมือนเกลียวคลื่นไล่ล้อกันไปมาระหว่างสองฟากฝั่งน้ำ

ฉันเฝ้ามองการโรยร่วงของดอกเสี้ยว เกลื่อนกระจายเต็มลานพื้น บนโต๊ะ บนเก้าอี้ไม้ บนจานรองแก้วกาแฟ การหล่นร่วงอันงดงาม

เช่นเดียวกับวันวัยอันงดงามของชีวิตที่ค่อยๆ หล่นร่วง เลือนลับหายไป.

ไม่มีความคิดเห็น: