รอยยิ้มของดวงจำปา

วุฐิศานติ์ จันทร์วิบูล

รอยยิ้มของดวงจำปา

แรกพบ เธอต้อนรับฉันดั่งคนแปลกหน้า ราวค่ำคืนที่ไร้แสงแห่งดวงดาว ภาพของเธอจึงดูพร่าเลือน มิว่าจะเป็นดวงหน้าเฉยชาหรือแววตาหม่นเมินเหมือนดังม่านหมอกบางเบาปกคลุมผืนน้ำ หรืออาจจะเป็นแววแดดที่แผดร้อนจนดวงตาฉันพร่าพราย หรือเป็นเพราะความอ่อนล้าจากการเดินทางไกล หรืออาจเป็นเธอเองที่หมกมุ่นครุ่นคิดถึงการงานหนาหนักและภาระที่ต้องแบกรับ ในอากัปกิริยาเยี่ยงนั้น เราทำความรู้จักกันอยู่เงียบๆ

ครั้นผ่านพ้นค่ำคืนที่หนาวเยือก ความเหนื่อยล้าหลับใหลพลันตื่นฟื้นกลับกลายเป็นเรี่ยวแรงพลัง ความสดใสร่าเริงเติมเต็มให้ชีวิต ขณะยามเช้าแต่งแต้มที่ริมขอบฟ้า ม่านหมอกเรี่ยลอยขึ้นจากผืนน้ำสีชมพูครามดุจเดียวกับท้องฟ้ากว้าง ฝูงนกสีขาวบินข้ามแม่น้ำโขงส่งเสียงเพรียกเรียกหากันและกัน ในภวังค์นั้น ฉันรู้สึกเหมือนยินเสียงของแม่น้ำเพรียกหาเรา

ในห้วงยามนั้นเอง เธอมาปรากฏกายโดยมิได้คาดฝัน ผ้าคลุมแห่งม่านหมอกเลือนหล่นจากใบหน้า เธอค่อยๆ แย้มเปิดอย่างเอียงอาย เผยให้ฉันเห็นใบหน้าอันใสซื่องดงาม ใบหน้าที่ไม่มีอะไรปกคลุม ใบหน้าที่ไม่มีอะไรมาต่อเติมเสริมแต่ง เป็นใบหน้าอ่อนเยาว์แห่งธรรมชาติที่แท้ของเธอ...

เราพากันขี่รถจักรยานไปบนถนนอันไม่สิ้นสุด ภาพชีวิตค่อยๆ เผยจากเรื่องราวในอดีตของเธอ แผ่นดินของเธอเคยเป็นอาณาจักรโบราณ แม้หลายครั้งจะตกอยู่ภายใต้อาณัติของอาณานิคม ทว่าเธอยังดำรงไว้ซึ่งวิถีชีวิตอันเรียบง่ายงดงามดุจกิริยาอาการของแม่หญิงชาวบ้าน

บนถนนอันไม่สิ้นสุดนั้น บ้านเรือนสมัยใหม่สลับเรียงด้วยเรือนไม้โบราณสมัยรัชกาลที่ ๕ และตึกโคโรเนียลสถาปัตยกรรมฝรั่งเศส ผู้คนออกมาเริงเล่นอยู่บนถนน แม่หญิงสวมหมวกญวนขี่จักรยานผ่านไปมา พระออกเดินบิณฑบาต เด็กๆ วิ่งเล่นอยู่หน้าบ้าน คนเฒ่าคนแก่นั่งดูความเป็นไปของชีวิต เธอเผยให้ฉันเห็นภาพแห่งชีวิตของผู้คนแห่งบ้านเกิดเมืองนอน ราวแสงแดดอาบความอบอุ่นไปทั่ว เผยให้ฉันได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอ เผยให้ฉันได้เห็นถึงน้ำใจของเธอ

ก่อนจากลาวันนั้น เพียงแค่ฉันได้สบดวงตาของเธอ พลันฉันได้พบว่านี่คือใบหน้าที่แท้จริงของเธอ ดวงหน้าอ่อนเยาว์งดงาม ความเศร้าซุกซ่อนอยู่ในแววตาสุกใส เธอยิ้มให้อย่างอ่อนโยนเมื่อฉันเอ่ยลา ฉันรู้ว่าสายตาของเธอยังเฝ้ามองดูฉันอยู่เสมอ

ฉันจดจำรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอได้ดี รอยยิ้มใสซื่อเศร้างามของดวงจำปา ดอกไม้งามแห่งเมืองจำปาสัก

ฉันได้แต่ฝันถึงการกลับไปเยี่ยมเยือน...

๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐