ดอกงิ้วบาน
ปีใหม่ผ่านเข้ามาอีกหน ลมหนาวยิ่งหนาวเหน็บ ภาพแม่น้ำเลือนรางอยู่ในม่านหมอกขาวโพลน แสงแดดเอื้อไออบอุ่นให้แก่ยามเช้า อบอุ่นนุ่มนวลด้วยแสงแห่งรัก
ฉันนั่งรถคาริเบี้ยนสีเขียวมาตามถนนเลียบแม่น้ำโขง ธรรมชาติเผยความงดงามของโขดเขา ภาพแม่น้ำหลากไหล เกาะแก่งมะหินมะผา ท้องฟ้า และเมฆหมอก ใบไม้แปรเปลี่ยนสีสันแกว่งไกวในสายลมหนาว ดอกหญ้าเปล่งประกายตลอดสองข้างทาง ดอกไม้ป่าต่างอวดรูปโฉมโนมพรรณและสีสันงดงาม
เฉกเช่นต้นงิ้วริมฝั่งแม่น้ำโขง พวกหล่อนพยายามสลัดใบของตนให้หล่นร่วง เพื่อผลิสะพรั่งงดงามด้วยดอกดวงสีแสดแดงดั่งตะวันยามอรุณ แย้มบานสว่างไสวราวกับดอกดวงตะวันเล็กๆ นับพันนับหมื่นดวงมาอยู่รวมกัน เอื้อแสงให้ผู้ได้ยลรู้สึกอบอุ่นหัวใจ
ดอกงิ้วแย้มบานแล้วในเช้าวันนี้ หลังการรอคอยเนิ่นนาน เฉกเช่นการรอคอยการมาเยือนของดวงตะวันยามเช้า ดวงดอกสีแดงเรื่อเรืองสว่างไสว ล้อแสงวิบวับกับประกายของสายน้ำ หยอกล้ออยู่เช่นนี้ ราวกับไม่มีวันเหือดหาย ดวงดอกแห่งตะวันมิอาจลับขอบฟ้าแม้ค่ำคืนจะมาเยือน แย้มบานอยู่เช่นนี้ สว่างไสวอยู่เช่นนี้ เรื่อเรืองอยู่เช่นนี้ ให้ดวงใจอบอุ่นแม้ในค่ำคืนอันหนาวเย็น
ดวงตะวัน
บานยามค่ำคืน
ที่ริมโขง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น