วันจันทร์ที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2550

เสียงน้ำและความเงียบงัน ๑๖

ตลาดนัดวันศุกร์

ชีวิตคนเรามักจะเริ่มต้นในตอนเช้า พร้อมเสียงไก่ขันเจื้อยแจ้ว ในบรรยากาศสดใส ด้วยหัวใจอันสดชื่นรื่นรมย์

ดวงอาทิตย์มาเยือนอย่างช้าเชือน เสียงระฆังกังวานจากโบสถ์ เสียงนกร้องเริงร่า พระเดินบิณฑบาตไปตามบ้าน ร่างค้อมด้วยศรัทธาคารวะ ข้าวและอาหาร เสียงสวดคำพร ดังขึ้นและเลือนหาย

ชาวบ้านจากหมู่บ้านต่างๆ ทยอยกันเข้ามาในตัวอำเภอ เพราะวันนี้มีตลาดนัดวันศุกร์ หลายคนจึงถือโอกาสมาธุระในอำเภอและซื้อข้าวของจำเป็นกลับไปยังบ้าน ผู้คนมากมายมายังตลาดนัด หลากหลายภาษาและเผ่าพันธุ์ หลากหลายเสื้อผ้าและการแต่งกาย แต่ยังมีภาษาหนึ่งที่ทำให้ผู้คนเข้าใจกันและกัน มันปรากฏอยู่ในแววตา สีหน้าและรอยยิ้ม

เช่นเดียวกับผู้คนทางฟากฝั่งลาว หลังจากด่านเปิด พ่อค้าแม่ขายจากประเทศลาวข้ามมาซื้อสินค้าเพื่อเอากลับไปขาย เด็กหนุ่มเด็กสาวบางคนถือโอกาสข้ามมาเที่ยวประเทศไทย และเดินหาซื้อของในตลาดเอากลับไปใช้ในชีวิตประจำวัน

วันศุกร์เริ่มต้นด้วยความสดใสมีชีวิตชีวาของตลาด ผู้คนทักทายพูดคุย ยิ้มแย้มแจ่มใส พวกเขามารวมกันเพื่อทำให้วันนี้เสร็จสมบูรณ์ ก่อนแยกย้ายกลับไปบ้านเรือนของตน

ใครใคร่ค้าค้า ใครใคร่ขายขาย ใครใคร่ซื้อเลือกซื้อตามสบาย ตลาดนัดเริ่มวายแล้ว เมื่อยามบ่ายมาเยือน ร้านค้าทยอยหายไปทีละร้านสองร้าน หลงเหลือเพียงพื้นที่ว่างเปล่า ด้วยสัญญามั่นว่า วันศุกร์หน้าเราจะมาพบกัน.

ไม่มีความคิดเห็น: