เสียงเรือหางยาว
ทุกครั้งที่ฉันได้ยินเสียงนี้ ฉันมักสะดุ้งรำคาญหัวใจกับเสียงแผดลั่นของเรือหางยาว ดังขึ้นจากโค้งน้ำไกลและค่อยๆ ใกล้เข้ามา ก่อนค่อยๆ ลับหายไปอีกครั้งหนึ่ง
ดูเหมือนมันจะเป็นเสียงเดียวที่แปลกต่างไปจากภูมิประเทศอันเงียบสงบแห่งนี้ หมู่บ้านสองฟากฝั่ง เรือน้อยหาปลา หรือแม้แต่เรือโดยสารไปหลวงพระบาง ยังไม่ทำลายโสตประสาทมากเท่ากับเสียงเรือหางยาวเหล่านี้ เสียงของมันฉีกแหวกอากาศออกไปไกลลิบลับ ราวกับต้องการทำลายทุกสรรพเสียงที่มีอยู่ในโลก ลำเรือของมันฉีกตัดแม่น้ำออกเป็นช่อง ปล่อยคลื่นน้ำม้วนโตเข้ากระแทกสองฟากฝั่ง
หากทว่าเสียงของเรือหางยาวกลับพาฉันย้อนกลับไปสู่อดีต เสียงเครื่องเรือที่แผดก้องท้องน้ำอยู่ทุกเช้าเย็น จากโค้งคุ้งน้ำไกลมายังตลาดบ้านแพน เสียงที่ค่อยๆ จางหายไป แต่กลับเย้ายวนให้หวนหาอาลัย
หรือว่ามีแต่สิ่งที่เลือนหายไปเท่านั้นที่ทำให้มนุษย์หวนหาอาลัย หรือว่าต้องรอให้ภาพอันงดงามเหล่านี้สูญหายไปเสียก่อน เราจึงตระหนักถึงความสำคัญ มิต่างกันเลย ไม่ว่าเกาะแก่งหรือแม่น้ำสายนี้
หรือต้องรอให้ทั้งหมดทั้งมวลสูญหายไปเสียก่อน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น