ภาคสาม : ฤดูฝน
บ้านสวนตำมิละ
ฤดูกาลแห่งสายฝนมาเยือนแล้ว ฉันปิดร้านกาแฟเป็นการชั่วคราวในฤดูกาลนี้ ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านสวนตำมิละ ตำบลแจมป๋อง อำเภอเวียงแก่น ภายหลังจากดูแลความฝันของเพื่อนมาหลายเดือน ฉันคิดว่าถึงเวลาที่จะต้องดูแลปัดฝุ่นความฝันของตัวเองเสียที
สายฝนยังคงเป็นเพื่อนร่วมทางที่ดีของฉันเสมอ แม้ในวันที่ฉันย้ายเข้าไปอยู่ในสวน ฝนยังตกพรำไม่มีทีท่าจางหายเมื่อฉันออกจากเชียงของ ฉันขี่รถจักรยานมุ่งหน้าสู่หมู่บ้านปากอิง ก่อนเลี้ยวเข้ามาทางอำเภอเวียงแก่น ลัดเลาะมาตามถนนเลียบแม่น้ำโขง ข้ามเนินเขาสองสามลูก ปล่อยให้รถไหลลงเนินสุดท้ายจนมาถึงบ้านสวนตำมิละ
อาทิตย์กับก้อย ขี่รถเครื่องตามมาส่ง เราช่วยกันทำความสะอาดบ้าน ฉันจัดเตรียมอาหารในครัว เมื่อท้องฟ้าเลือนสลัว เราล้อมวงนั่งกินข้าว จากนั้นทั้งสองคนจึงปล่อยฉันไว้แต่เพียงลำพัง
เสียงต่างๆ ระงมดังมาจากความมืดในสวน เสียงหรีดหริ่งเรไร เสียงกบเขียด เสียงหวีดแหลมของงู และเสียงที่ฉันไม่อาจแยกแยะได้อีกมากมาย แสงไฟกลางบ้านชักชวนหมู่แมลงเข้ามาเริงรำอย่างสนุกสนาน ขณะที่ตุ๊กแกคืบคลานเข้ามาเขมือบกินแมลงอย่างเงียบงัน
ฉันนั่งฟังเสียงต่างๆ ที่ดังอยู่รายรอบ เบื้องหลังสรรพเสียงเหล่านั้น มีความเงียบสงัดซ่อนอยู่ ฉันปรารถนาเก็บมันเข้ามาไว้ในใจ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น