ความมืดเข้ามาเยือนอย่างเชื่องช้าเฉื่อยเนือย เช่นเดียวกับอากัปกิริยาของสายฝน พรมพรำอยู่เช่นนั้น อ้อยส้อยอยู่เช่นนั้น ไร้ท่าทีเบื่อหน่าย ท่ามกลางสรรพเสียงระเบ็งระบือไกล
ครั้นความมืดมาเยือน แสงวับแวมค่อยๆ ลอยคว้างขึ้นมาจากพรมหญ้า จากบริเวณสวนป่า แสงเรืองรอง วิบวับราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า คว้างลอย อ้อยอิ่งอยู่เช่นนั้น
แสงหิ่งห้อยมากมายวับแวมในความมืดของสายฝน เนิ่นนานเท่าไหร่แล้ว ที่ฉันไม่ได้เห็นแสงเรืองรองเช่นนี้ โอ…กี่ปีมาแล้ว ที่ฉันหลงลืมแสงเรืองรองของหิ่งห้อย
สายฝนจางหายจากท้องฟ้าค่ำ สรรพเสียงยังระงมดัง แทรกอยู่ในเสียงแมลงแห่งพงไพร แทรกอยู่ในเสียงกบเขียด เสียงหนึ่งดังขึ้นมาในท่ามกลางส่ำเสียง อึ่งง อ่างง อึ่งง อ่างง เสียงอึ่งอ่างค่อยๆ ดังขึ้นทีละเสียงสองเสียงจากในสวน
เสียงอึ่งอ่างร้องดังกังวานเมื่อฝนขาดสาย เสียงร้องของมันทำให้ฉันหวนนึกไปถึงวัยเด็ก อึ่งอ่างชอบร้องหลังสายฝนหยุดลง พวกมันเกาะกันอยู่ตามกอหญ้าข้างถนน ส่งเสียงร้องเรียกกันและกัน โอ…เนิ่นนานเท่าไหร่แล้วที่ฉันไม่ได้ยินเสียงร้องของอึ่งอ่าง กี่ปีมาแล้วหนอ ที่ฉันหลงลืมเสียงนี้
บทเพลงในท่วงทำนองอันแปลกประหลาดประสานกันในค่ำคืนแห่งสายฝน ขับกล่อมจนฉันหลับใหล.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น