การละเล่น
ในยามบ่ายของวันสุดสัปดาห์เช่นนี้ เด็กๆ จากละแวกบ้านห้าหกคนจะชักชวนกันลงมาเล่นน้ำโขง ตรงท่าน้ำตำมิละ บริเวณนี้มีหาดทรายและโขดหินมากมาย เมื่อน้ำลงจะมองเห็นสันดอนเล็กๆ ก่อเกิดร่องน้ำซึ่งกลายเป็นอาณาจักรของลูกน้ำโขงตัวน้อยๆ ดำผุดดำว่ายกันอย่างสนุกสนาน
เกมการละเล่นต่างๆ ถูกคิดขึ้นมามากมาย ว่ายน้ำแข่งกัน ดำน้ำแข่งกัน แบ่งข้างทำสงครามกัน ครั้นเมื่อรู้สึกหนาว พวกเขาจะขึ้นมารวมตัวกันบนฝั่งทราย เล่นหมากขี้เบ้า โดยขุดทรายให้เป็นหลุมใหญ่ ถากหลุมให้เป็นร่องลึก แต่ละคนต่างปั้นทรายให้เป็นก้อนกลมแข็ง แล้วปล่อยให้ลงมาชนกันในหลุม ของใครแตกถือว่าแพ้
เช่นเดียวกับทุกเย็น วันนี้ฉันจะลงไปตักแม่น้ำโขงขึ้นมารดดอกไม้ที่ปลูกเอาไว้ ฉันมองดูพวกเขาเล่นกันบนฝั่งอย่างนึกสนใจ จึงเดินเข้าไปทักทาย
พวกเขาขุดหลุมทรายต่างระดับกันหลายหลุม จากริมฝั่งสูงขึ้นตามเนินทราย ถมผนังให้สูงและมีความมั่นคงแข็งแรงเหมือนเขื่อน จากนั้นจึงใช้ถุงตักน้ำขึ้นมาใส่ในหลุมบนสุด ถุงแล้วถุงเล่า ทุกคนต่างช่วยกัน จนน้ำล้น ทรายไม่อาจทานรับน้ำได้ทั้งหมด ผนังเขื่อนจึงพังทลายลง ปล่อยให้น้ำไหลลงสู่เขื่อนที่ต่ำลงมา พวกเขายังช่วยกันเติมน้ำไม่หยุดยั้ง จนเขื่อนที่สองแตก น้ำไหลลงมาในเขื่อนที่สาม สี่ ห้า จนแต่ละเขื่อนพังทลายจนหมด
พวกเขาร้องตะโกน “เขื่อนแตก เขื่อนแตก” พวกเขานึกอย่างไรกันนะ จึงจำลองหลุมทรายให้กลายเป็นเขื่อน ฉันได้แต่นึกสงสัย
“เขื่อนที่ไหนกัน เขื่อนของประเทศจีนหรือ” พวกเขายิ้มและพยักหน้า
ฉันมองดูน้ำโขงไหลจากเขื่อนด้านบนลงมายังเขื่อนชั้นต่างๆ เห็นการพังทลายของแต่ละเขื่อน ฉันรู้สึกเศร้าเมื่อคิดไปว่า หากมีบ้านเรือนและผู้คนอยู่ทางตอนล่างของเขื่อนแล้วจะเกิดอะไรขึ้น หากแม่น้ำที่เขื่อนกักกั้นอยู่เหือดแห้งลงจะเกิดอะไรขึ้น
ฉันได้แต่เศร้าใจ ขณะมองดูโลกจำลองของเด็กๆ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น