วันพุธที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2550

เสียงน้ำและความเงียบงัน ๑๑

ลมหนาว

ลมหนาวระลอกใหม่พัดโชยเข้ามาอีกครั้งจากผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ของประเทศจีน สายลมหนาวพัดพาเรียวปีกของฝูงนกผ่านเข้าสู่ประเทศอันอบอุ่น

เช้าวันนี้จึงไม่พบเห็นนักท่องเที่ยวลงมาเดินเล่นอยู่ริมฝั่งโขงเช่นที่เคยมี นอกจากชายชราในชุดคลุมคนหนึ่งลงมาขี่จักรยานออกกำลังกายดังเช่นทุกๆ วัน ฉันมักเห็นแกออกมาขี่จักรยานเสมอในช่วงเช้าๆ เช่นนี้

แม้ว่าชายชราจะมีอายุมากแล้ว แต่ยังดูแข็งแรงดี แม้เราจะไม่เคยพูดคุยหรือทักทายกัน ทว่าเราต่างรับรู้การมีอยู่ของกันและกัน ชายชราขี่จักรยานผ่านร้านกาแฟทุกวัน แกมองดูร้านกาแฟแต่ไม่เคยเอ่ยถามถึงสิ่งใด ชายชรามองดูด้วยสายตาของผู้ที่เฝ้ามองความเป็นไป

ในเช้าวันนี้จึงมีเพียงฉันและชายชราในความคิดคำนึงของตน เฝ้ามองแสงเรื่อเรืองเหนือเทือกเขาบนแผ่นดินลาว ดวงอาทิตย์ค่อยๆ โผล่พ้นจากเทือกเขา สาดแสงอ่อนจางเผยความอบอุ่นแก่พื้นโลก แสงเช้างดงามสาดสะท้อนลงบนผืนน้ำเป็นประกายวิบวับ ม่านหมอกล่องลอยโอบล้อมเทือกเขาและแม่น้ำเอาไว้ เช่นเดียวกับแสงแดดอันอบอุ่นโอบล้อมชีวิตของโลก.

ไม่มีความคิดเห็น: