วันจันทร์ที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2550

เสียงน้ำและความเงียบงัน ๑๐

ข้างหลังโปสการ์ด

ยามเย็นเดินทางผ่านเข้ามาอย่างเงียบงัน ในบรรยากาศอันเงียบเหงาของร้านกาแฟ แม่น้ำโขงยังคงล่องไหลดุจดังชีวิต ล่องไหลไม่หยุดยั้ง

เรือลำน้อยลอยล่อง บางขณะถูกปล่อยให้ลอยคว้างกลางลำน้ำ ไร้ทิศไร้ทางไม่แตกต่างจากชีวิตในบางช่วงเวลา ถูกปล่อยให้เคว้งคว้างไร้จุดหมายปลายทาง

ฉันหวังว่าการเดินทางที่ผ่านมาคงยังความสุขแก่เธอบ้าง หากเราไม่ปล่อยให้ตัวเองคาดหวังกับสิ่งต่างๆ มากเกินไป เมื่อเรามีความรู้สึกว่า หลายสิ่งหลายอย่างไม่เป็นไปตามที่เราคิดเอาไว้ หากเราไม่คาดหวังอันใด แน่นอนว่าเราย่อมไม่รู้สึกผิดหวัง เราเพียงแต่ปล่อยให้ชีวิตไหลลอยไปดุจเดียวกับกระแสน้ำ ไร้ซึ่งการคาดหวังใดใด

อากาศหนาวเย็นเริ่มจางคลายลงบ้างแล้วในยามเช้า และปล่อยให้ยามเย็นนิ่งงัน ทว่าชีวิตยังคงเริงเล่นไปอย่างอิสระและเปี่ยมล้นด้วยพลังใจ.

ไม่มีความคิดเห็น: