เรื่องรักในร้านกาแฟ
ทุกๆ วัน เมื่อแดดร่มลมตก เสียงเด็กๆ เล่นน้ำยังดังก้องสะท้อนอยู่ริมฝั่ง ชาวบ้านซ้อมพายเรือเพื่อเตรียมแข่งในงานเทศกาลปีใหม่เมือง เสียงเฮ ไฮ เฮ ไฮ ฝีพายจ้วงน้ำด้วยจังหวะพร้อมเพรียง
เสียงเจ้ามณีเห่าขรมมาจากชั้นบนตำมิละ เมื่อมองเห็นหญิงสาวพาเจ้ามอมเดินผ่าน อ้ายหล้าเดินลงมารอคอยการอาบน้ำ หน้าร้านกาแฟเช่นเดียวกับหลายวันที่ผ่านมา
เขาเลือกนั่งบนบันไดเดินลงสู่แม่น้ำ รอให้เด็กๆ ขึ้นจากน้ำ รอให้การซ้อมเรือสิ้นสุดลง ฉันเดินเข้าไปทักทาย แกล้งขยับเนื้อขยับตัวอย่างปวดเมื่อย อ้ายหล้าจึงช่วยนวดจับเส้นให้
เราพูดคุยกันหลายเรื่องราว ตอนหนึ่ง เขาเอ่ยเล่าถึงแฟนสาว ที่เขาจะแต่งงานด้วย หล่อนเป็นคนบ้านวัดชัยฯ และเขากำลังเก็บเงินอยู่ เขาทำงานหลายอย่าง เป็นหมอนวดให้คนเฒ่าคนแก่ตามงานศพ ได้คนละยี่สิบ สามสิบบาท รวมกับเงินที่เดินเก็บลังกระดาษ ขวดและกระป๋องเบียร์ เขาว่ามีเงินเก็บหลายอยู่ เขาซ่อนเอาไว้ที่บ้าน
เขาพูดยิ้มตาหยี่อย่างมีความสุข เหมือนพระเอกในภาพยนตร์เรื่อง The Eight Days เอามือจุ๊ปากให้ฉันเงียบ -อย่าบอกใครนะ- ว่าแล้วเขาหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา หยิบรูปคนรักให้ดู คนรักของเขาสวยทีเดียว มันทำให้ฉันนึกถึงดาราละครคนหนึ่ง ใช่ล่ะ เหมือนจอย ศิริลักษณ์มาก และเป็นหล่อนจริงๆ จอย ศิริลักษณ์ แฟนของพี่หล้าที่กำลังจะแต่งงานด้วย
เขาพลิกหลังรูปให้ดู มีตัวหนังสือเขียนด้วยลายมือเรียบร้อยว่า “รูปถ่ายใบนี้ ให้พี่คนนี้คนเดียว” ฉันมองดูใบหน้ายิ้มแย้มและเขินอายของเขาอย่างมีความสุข.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น