วันอาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2551

เสียงน้ำและความเงียบงัน ๖๓

เศษเถ้าถ่านในอากาศ

ลมแล้งหอบพัดเอาฝุ่นผงคละคลุ้งในอากาศ ความร้อนแรงกำลังแผดเผาผืนโลก ความชุ่มชื้นระเหิดระเหยหายจนแห้งเหือด ท้องฟ้าปกคลุมด้วยเมฆหมอกหม่นครึ้ม ไร้สีสันของท้องฟ้าแห่งฤดูร้อน ในความเงียบงัน จั๊กจั่นกรีดเสียงวังเวง

เศษเถ้าถ่านสีดำล่องลอยคละคลุ้งในอากาศ ปกคลุมแม่น้ำ ถนน บ้านเรือน และเมืองทั้งเมืองเอาไว้ จนทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยเถ้าถ่านสีดำ พร้อมจะแตกสลายเพียงแค่สัมผัสต้อง มิแตกต่างจากแม่น้ำ บ้านเมืองและผู้คน พร้อมจะแตกสลายหากถูกทำลาย

ในฤดูแล้งเช่นนี้ ภูเขาลูกแล้วลูกเล่าปล่อยเศษเถ้าถ่านออกมาไม่จบไม่สิ้น เถ้าถ่านที่เกิดจากการเผาไหม้และไฟป่า จากทุกหนทุกแห่ง ราวต้องการแผดเผาโลกให้สิ้นสูญ

เช่นเดียวกัน ไฟกำลังแผดเผาหัวใจทุกดวงของผู้คนริมฝั่งแม่น้ำโขง.

ไม่มีความคิดเห็น: